Veni Domine Iesu

Veni Domine Iesu
De Tent van God bij de mensen en Hij zal bij hen verblijven

dinsdag 4 december 2012

Wat is de identiteit van de 24 Oudsten in de Openbaring?


Wat is de identiteit van de 24 Oudsten in de Openbaring?


De eerste vermelding van de 24 Oudsten treffen we aan in Op 4:4 
En rondom de troon vierentwintig tronen, en op de tronen zittend vierentwintig Oudsten gekleed in witte bovenklederen, en op hun hoofden gouden kronen

Het eerste wat we met Johannes in de onmiddellijke nabijheid van God op zijn troon te zien krijgen is de koninklijke priesterschap, en wel het hemelse deel daarvan, de christelijke Gemeente.
Als resultaat van de Opname zijn zij - bij het einde van de eeuw der Gemeente en het aanbreken van de paroesie en de Dag van de Heer - binnen het gordijn en in de heilige plaats gekomen, in de hemel zelf.
Zie 1Th 4:15-17Hb 6:19, 209:24Op 1:10.

Jezus had op de vooravond van zijn dood, aan zijn leerlingen de verzekering gegeven:
In het huis van mijn Vader zijn vele woningen (anders zou ik het jullie gezegd hebben), want ik ga heen om voor jullie een plaats te bereiden(Jh 14:2).
Nu lezen wij over 24 Oudsten. Daarmee wordt vele (woningen) niet veranderd in een specifiek getal. Naar velen menen - en daartoe behoren ook wijzelf - wijst 24 terug naar de 24 priesterafdelingen die destijds in Israël tijdens het koninklijke bestuur van David in het leven werden geroepen (1Kr 24:5-19); een reden te meer om de 24 Oudsten te identificeren als de voltallige christelijke gemeente, het hemelse tegenbeeld van de zonen van Aäron (via Eleazar en Ithamar) die in Israël uitsluitend het priesterschap mochten uitoefenen.

In tegenstelling tot hun Levitische helpers, mochten zij wel het Heilige, de voorste afdeling van de Tabernakel, binnengaan. In dat eerste vertrek bevond zich ondermeer de 7-armige gouden kandelaar en het gouden reukaltaar, terwijl de linnen bedekking om hen heen, geborduurd was met kleurrijke figuren van cherubim rondom, waardoor zij zich binnen een hemelse sfeer konden wanen.

Gelet op het feit dat in Johannes' visioen van de troon van God en zijn entourage diezelfde zaken in een of andere vorm verschijnen, kan geconcludeerd worden:

1. dat het in Openbaring hoofdstuk 4 gaat om een (hemels) tafereel dat gebaseerd is op de Tabernakel- c.q. de Tempelregeling zoals die vroeger in Israël bestond;

2. dat de 24 Oudsten geen hemelse geestenvorsten kunnen vertegenwoordigen, zoals door sommigen wordt verondersteld, maar de christelijke koninklijke priesterschap. De details die in Op 5:8-11 nog zullen volgen omtrent die 24 Oudsten, verschaffen aanvullende argumenten voor die these.

Er kunnen nog enkele argumenten worden aangevoerd die de gedachte ondersteunen dat de 24 Oudsten van oorsprong geen engelen zijn, t.w.:

a. Zij zijn gezeten op tronen. Zij staan niet en ook vliegen of zweven zij niet. Van engelen lezen wij nergens dat zij in Gods tegenwoordigheid gezeten zijn.
Volgens 1Kn 22:19 en Jb 1:6 wordt het gehele heerleger van engelen staande gezien in de nabijheid van YHWH God en zijn troon.
Zelfs Gabriël staat voor Gods aangezicht (Lk 1:19).

Het is daarom niet vreemd dat de apostel Paulus in verband met de zekerheid (het onderpand idee) omtrent de hemelse vooruitzichten van christenen, in Ef 2:6 vermeldt:
En hij wekte [ons] mede op en deed [ons]  mede zitten in de hemelsferen in Messias Jezus.
Vergelijk Ef 1:3-14.

b. De term "Oudsten" [Grieks: 
presbuteroi] wordt nooit gebruikt voor engelen, wat trouwens ook niet te verwachten viel.
Oudste staat immers tegenover jongere (1Tm 5:1), en ook in tegenstelling tot personen met minder geestelijke ervaring, en dat contrast is onder engelen niet relevant (Hn 20:17; Tt 1:5; 1Pt 5:5).

c. Op hun hoofden dragen zij gouden kronen.
Engelen worden nooit op die manier afgebeeld of gezien, zelfs niet zij die Gods soevereiniteit hoog houden in de vorm van 
tronen, heerschappijen, regeringen, autoriteiten (Ks 1:16).
Van de demonensprinkhanen wordt in Op 9:7 opgemerkt dat zij op hun koppen als kronen [hebben], aan goud gelijk, maar dat is weer één van Satans vele parodieën.

Op hun koppen lijken zij gouden kronen te hebben. Dat wijst er op dat de demonensprinkhanen niet alleen met autoriteit zullen spreken en als dwingelanden de mensen zullen onderdrukken, maar ook dat zij metterdaad als koningen zullen heersen, zoals in Op 17:12-13 ook te kennen wordt gegeven.
In Op 3:9 wordt tot de getrouwen van de gemeente in Filadelfia gezegd: 
Houd vast wat je hebt opdat niemand je kroon neemt.Terecht wordt het aardse deel van de koninklijke priesterschap ook in verband gebracht met kronen. Maar alleen de 24 Oudsten worden gezien met gouden kronen.

d. Zij zijn gekleed in witte bovenklederen [
himatiois leukois], symboliek die in de Openbaring alleen in verband met de koninklijke priesterschap wordt gebruikt; hier verwijzend naar het hemelse deel daarvan, in Op 3:5, 18 naar het aardse deel.

e. In Op 5:11 zijn de Oudsten duidelijk onderscheiden van de engelen.

En toen hij de boekrol nam vielen de vier levende wezens en de vierentwintig Oudsten neer voor het Lam, een ieder in het bezit van een harp en gouden schalen vol zijnde van reukwerk; dat zijn de gebeden van de heiligen
(Op 5:8)
Zoals in hoofdstuk 4, zien we ook hier de twee groepen die zich in de directe nabijheid van de troon bevinden - de 24 Oudsten en de 4 Levende wezens - in volkomen harmonie met elkaar optreden: Beide vallen neer in erkenning van Jezus’ autoriteit.

De grammaticale structuur gebiedt echter dat er, wat het tweede deel van het vers betreft, toch onderscheid wordt gemaakt tussen hen. Alléén de Oudsten zijn in het bezit van harpen en van de schalen met reukwerk.
Dat onderscheid is belangrijk, want het beklemtoont eens te meer dat die 24 Oudsten in de hemel "zaad van Abraham" zijn doordat zij het beeld vervullen van Israëls priesterschap, onderverdeeld zoals het destijds was in 24 afdelingen.
De gouden schalen met reukwerk vertegenwoordigen immers de gebeden van de joodse heiligen die in de eindtijd op aarde zijn, de gelovige joodse Rest.
Hieruit kan worden afgeleid dat zij - het hemelse deel van het "zaad"- een speciale relatie hebben met Abrahams zaad op aarde, "de heiligen".

Lukas 1:5-10 is een Schriftdeel dat deze visie ondersteunt:
Zacharías, een priester uit de afdeling van Abijah - de 8e uit de 24 afdelingen - offert reukwerk op het reukaltaar in het Heilige van het tempelheiligdom [Grieks: naos], terwijl een menigte van het volk buiten het heiligdom in gebed is.


Als priesters in de hemel zullen de 24 Oudsten, te beginnen met de 70ste Jaarweek voor Israël, en vervolgens ook binnen het Millennium, als priesters voor Gods aangezicht optreden ten behoeve van de mensheid. De gebeden die van de aarde worden opgezonden, worden door hen als reukwerk aan God aangeboden (Ps 141:2).
Naar onze mening wordt deze visie bevestigd door de gematria van de oorspronkelijke 24 priesterafdelingen, zoals die in de oudheid in Israël functioneerden en in 1Kr 24:7-18 (NBG) worden opgesomd:

7 Het eerste lot nu viel op Jojarib,  243
het tweede op Jedaja,                     99
8 het derde op Charim,                  248
het vierde op Seorim,                    620
9 het vijfde op Malkia,                   105
het zesde op Miamin,                     140
10 het zevende op Hakkos,             201
het achtste op Abia,                         18
11 het negende op Jesua,               386
het tiende op Sekanja,                    391
12 het elfde op Eljasib,                   353
het twaalfde op Jakim,                    160
13 het dertiende op Chuppa,             93
het veertiende op Jesebab,             315
14 het vijftiende op Bilga,                 40
het zestiende op Immer,                 241
15 het zeventiende op Chezir,         225
het achttiende op Happisses,          260
16 het negentiende op Petachja,     503
het twintigste op Jechezkel,           156
17 het eenentwintigste op Jakin,       90
het tweeentwintigste op Gamul,        79
18 het drieentwintigste op Delaja,     55
het vierentwintigste op Maazja.       132

Totaal der getalswaarden: 5-153

Het gaat om het getal 153, de waarde 5000 wijst op bovenaards (hemels).

In Johannes hoofdstuk 6 wordt -evenals in de synoptici- het eerste door Jezus verrichte wonder der broodvermenigvuldiging beschreven.
Er werden toen 5000 personen gevoed met 5 broden; het aantal manden met overgebleven brokken bedroeg 12.
In dat hoofdstuk worden verdere aanwijzingen gegeven om te concluderen dat we in de tegenbeeldige betekenis aan de christelijke gemeente moeten denken:

a.
 De gebeurtenis vond plaats in heidens gebied; men was namelijk het meer van Tiberias overgestoken naar het gebied ten Oosten van de Jordaan. Daar was Jezus voorlopig veilig voor de moordzuchtige Herodes, buiten zijn viervorstendom. Vergelijk Mr 6:29-44.


b. Het Pascha was nabij, een verwijzing naar Jezus als het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt (Jh 1:29).

c. Jezus is het ware brood uit de hemel; daarmee geeft hij leven aan de wereld (Jh 6:32-33); een ieder die de Zoon [in geloof] aanschouwt zal eeuwig leven bezitten, en op de laatste dag worden opgewekt (Jh 6:40).

d. Het merendeel der Joden stoort zich aan Jezus’ leer over het in geloof eten van zijn vlees en drinken van zijn bloed, en keren hem de rug toe. Slechts de twaalf lijken over te blijven. Vergelijk de 12 korven met overgebleven restanten van het brood (Jh 6:60-70).

e. Volgens Johannes 17 werden zij uitgezonden in de wereld en op basis van het apostolische onderwijs zou de christelijke gemeente bijeengebracht worden (Jh 17:18-20).

f. Het verslag wordt in alle vier evangelieverslagen aangetroffen, een verdere aanwijzing voor de universele betekenis er van.

De spijziging van de 4000 welke enige tijd hierna plaatsvond, wijst daarentegen op de joodse gemeente van gelovigen in de Messias. Redenen daarvoor zijn:

a.
 Het getal 4000 heeft aardse dimensies.


b. Als hun Messias keert Jezus terug tot zijn volk uit heidens gebied, met ontferming bewogen voor de verloren schapen van het huis Israëls. Zie Mt 15:21-29, 32-38.

c. Kort hierna toont Jezus zich in koninkrijksheerlijkheid tijdens het transfiguratievisioen, daarmee een voorglimp gevend van zijn paroesie. (Mt 16:13, 28 – 17:9)

d. Er waren 7 broden en 7 manden met restanten. Aan het einde van de 7 tijden, tijdens de laatste week van 7 jaar en in Jezus’ paroesie, breekt herstel voor Israël aan, en gaat alle aandacht weer uit naar de verloren schapen van het huis Israëls. Dn 4:13-17; 9:24-27; Lk 21:24.

Men moet in het NT vooral bij de apostel Johannes zijn wat betreft toepassingen van de gematriamethode. Overbekend is het getal van het Beest: 666, ter nadere aanduiding van de sinistere Antichrist figuur.

In het laatste hoofdstuk van zijn evangelie treffen we het getal 153 aan.
Aldaar heeft het betrekking op de 153 vissen die enkele apostelen, waaronder Petrus en Johannes, met de bovennatuurlijke hulp van de opgestane Messias konden binnenhalen. In de TELOS-vertaling lezen we daarover:

Simon
 Petrus zei tot hen: Ik ga vissen. Zij zeiden tot hem: Wij gaan ook met u mee. Zij gingen naar buiten en stapten in het schip; en in die nacht vingen zij niets. En toen het al vroeg in de morgen was, stond Jezus op het strand; de discipelen wisten echter niet dat het Jezus was.Jezus dan zei tot hen: Kinderen, hebt u soms iets te eten? Zij antwoordden Hem: Nee. Hij nu zei tot hen: Werpt het net uit aan de rechterkant van het schip en u zult vinden. Zij dan wierpen het uit en konden het niet meer trekken vanwege de menigte van de vissen. Die discipel dan die Jezus liefhad, zei tot Petrus: Het is de Heer! Toen Simon Petrus dan hoorde dat het de Heer was, omgordde hij zich het opperkleed (want hij was ongekleed), en wierp zich in de zee. De andere discipelen nu kwamen met het scheepje (want zij waren niet ver van het land, maar slechts ongeveer tweehonderd el), terwijl zij het net met de vissen sleepten. Toen zij dan aan land waren gegaan, zagen zij een kolenvuur liggen en vis daarop liggen en brood. Jezus zei tot hen: Brengt de vissen die u nu hebt gevangen.
Simon Petrus ging op en trok het net op het land, vol grote vissen, 
honderddrie en vijftig; en hoewel het er zoveel waren, scheurde het net niet.Jezus zei tot hen: Komt hier ontbijten.

Bij die gelegenheid gaf Jezus aan Petrus een belangrijke toewijzing in verband met de zorg voor de christelijke gemeente waarvan Jezus -kort voor het transfiguratievisioen in het gebied van Cesarea Filippi- had gezegd dat hij die gemeente, die van hem zou zijn, zou bouwen op Petrus’ belijdenis Gij zijt de Messias, de Zoon van de levende God (Mt 16:13-19).

De toewijzing kwam tot Petrus in een conversatie met zijn Heer die hem altijd bijgebleven moet zijn. TELOS verhaalt het aldus:
Toen
 zij dan hadden ontbeten, zei Jezus tot Simon Petrus: Simon, zoon van Johannes, heb je Mij meer lief dan dezen?

Dat had Petrus toch zelf beweerd! Zie Mr 14:29
Hij zei tot Hem: Ja Heer, U weet dat ik van U houd. Hij zei tot hem: Weid mijn lammeren. Hij zei opnieuw tot hem, voor de tweede keer: Simon, zoon van Johannes, heb je Mij lief? Hij zei tot Hem: Ja Heer, U weet dat ik van U houd. Hij zei tot hem: Hoed mijn schapen. Hij zei tot hem voor de derde keer: Simon, zoon van Johannes, houd je van Mij? Petrus werd bedroefd omdat Hij voor de derde keer tot hem zei: Houd je van Mij? En hij zei tot Hem: Heer, U weet alles, U weet dat ik van U houd.

Dat wist ook Jezus; hoewel Petrus zwak was geweest door Jezus driemaal te verloochenen, kende de Heer Petrus’ hart en zijn oprechte motieven.
Jezus zei tot hem: Weid mijn schapen.

Op de Pinksterdag, toen de heilige geest werd uitgestort en de gemeente een aanvang nam, ging Petrus zich van die toewijzing kwijten.

Maar wat hebben de 153 vissen daarmee van doen?
In de eerste plaats bevestigen ze in deze context de hemelse bestemming van de christelijke gemeente. Die getalswaarde treffen we namelijk ook aan in Gn 6:2 en Jb 1:6; 2:1, in de uitdrukking zonen Gods [benee ha-elohim], betrekking hebbend op de engelenzonen van God.

Maar zoals hierboven getoond is er ook een link naar de 24 priesterafdelingen in het oude Israël. Een extra reden voor ons om in de 24 Oudsten die zich in de Openbaring rondom de troon van God bevinden, de voltallige, opgewekte christelijke gemeente te zien.

De getalswaarde 5-153 wordt ook aangetroffen in Genesis hoofdstuk 24, waarin de knecht van Abraham met succes op zoek gaat naar een bruid voor zijn zoon Isaäk.
Zoals algemeen wordt aanvaard is de huwelijksverbintenis tussen Rebekka en Isaäk typologisch voor het huwelijk tussen de Messias en zijn hemelse gemeente. Zie Ef 5:28-32.
In Gn 24:8 lezen wij:

Indien echter die vrouw u niet wil volgen zo zijt gij ontslagen van deze  eed aan mij; maar in geen geval moogt gij mijn zoon daarheen terugbrengen.

Welnu, de getalswaarde van deze instructie door Abraham gegeven aan zijn knecht, is 5-153.

In de Openbaring zien we vanaf Op 4:4 de 24 Oudsten gezamenlijk handelen en optreden (4:10; 5:6, 8, 11, 14; 7:11; 11:16; 14:3; 19:4).
Maar er zijn twee uitzonderingen; in Op 5:5 en 7:13 horen we één uit de Oudsten tot Johannes spreken:

Ween
 niet; zie de Leeuw uit de stam Juda, de wortel van David, heeft overwonnen om de boekrol en zijn zeven zegels te openen (5:5).Dezen die getooid zijn in de witte gewaden, wie zijn zij en vanwaar zijn zij gekomen? (7:13)

In onze opvatting hebben we daarin eens te meer een aanwijzing dat de Oudsten de verheerlijkte christelijke gemeente rondom Gods troon vertegenwoordigen. Waarom?
Omdat van dat Lichaam één groep het voorrecht zal genieten om tot aan de paroesie in leven te blijven. Zij zijn de levenden die met de opgewekte ontslapenendan in wolken worden weggerukt, de Heer tegemoet in de lucht (1Th 4:13-17).
Zij hebben dan ook op aarde de ontwikkelingen kunnen meemaken tot op de aanvang van de 70 Jaarweek, waarin alle aandacht weer naar Daniëls volk, het natuurlijke Israël, zal uitgaan; alsook naar hun heilige stad, Jeruzalem (Dn 9:24-27).
Ongetwijfeld hebben velen van die laatste generatie van christenen op aarde met grote verwachting naar die eindtijdsituatie toegeleefd en begrijpen zij méér van de omslag die zich dan in de gebeurtenissen met het Israël Gods zal voordoen dan de christenen van de vorige generaties.
Johannes zelf moest immers in Op 7:13-14 geïnformeerd worden over de onverwachte ontwikkeling dat er -kennelijk plotseling- op het religieuze toneel van de wereld een grote menigte was verschenen, gekleed in witte gewaden en met palmtakken in hun handen.

-.-.-

Geen opmerkingen: