Openbaring van Yeshua Masjiach
Hoofdstuk 16
(ondermeer de Elia- resp de Elisaperiode)
Enkele uitgangspunten om de Apocalyps te verklaren:
· Een profetisch Boek toegevoegd aan de boeken van het OT om de Joden van de Eindtijd tot richtsnoer te zijn.
· De gebeurtenissen voltrekken zich voor een groot gedeelte in de 70ste Jaarweek der Joden, wanneer YHWH Elohim de draad der geschiedenis in verband met zijn uitverkoren volk weer oppakt.
· De Christelijke Gemeente bevindt zich dan [waarschijnlijk] niet meer op aarde omdat ze bij het begin van de 70ste Week is weggerukt in de 'Opname
Tekst
1 En ik hoorde een luide stem uit het tempelheiligdom zeggen tot de zeven engelen: Gaat heen en giet de zeven schalen van de toorn Gods uit naar de aarde. 2 En de eerste ging heen en goot zijn schaal uit naar de aarde en er kwam een lelijke en kwaadaardige zweer op de mensen die het merkteken van het Beest hebben en die zijn Beeld aanbidden.
3 En de tweede engel goot zijn schaal uit naar de zee; en ze werd bloed als van een dode, en elke levende ziel stierf, die in de zee [zijn].
3 En de tweede engel goot zijn schaal uit naar de zee; en ze werd bloed als van een dode, en elke levende ziel stierf, die in de zee [zijn].
4 En de derde goot zijn schaal uit naar de rivieren en naar de bronnen van wateren en het [water] werd bloed.
5 En ik hoorde de engel der wateren zeggen: Rechtvaardig zijt gij, die is en die was, de goddelijk Heilige, dat gij deze dingen oordeelde.
6 Omdat zij bloed van heiligen en profeten vergoten, en bloed hebt gij hun te drinken gegeven; zij verdienen het.
7 En ik hoorde het altaar zeggen: Ja, Heer, God de Almachtige, waarachtig en rechtvaardig uw oordelen.
8 En de vierde goot zijn schaal uit op de zon. En het werd haar gegeven de mensen in vuur te verzengen.
9 En de mensen werden verzengd met grote hitte. En zij lasterden de naam van God die de macht over deze plagen heeft; en zij kwamen niet tot inkeer om hem heerlijkheid te geven.
10 En de vijfde goot zijn schaal uit op de troon van het Beest, en zijn koninkrijk werd verduisterd en zij gingen op hun tongen bijten van de pijn.
11 En zij lasterden de God des hemels vanwege hun pijnen en vanwege hun zweren, en zij hadden geen berouw van hun werken.
12 En de zesde goot zijn schaal uit op de grote rivier de Eufraat; en haar water droogde op, opdat bereid zou worden de weg der koningen die vanaf de opgang der zon [komen].
13 En ik zag uit de bek van de Draak en uit de bek van het Beest en uit de bek van de Valse Profeet drie onreine geesten als kikvorsen.
14 Want ze zijn geesten van demonen die tekenen verrichten, die uitgaan op de koningen der gehele bewoonde aarde, om hen bijeen te brengen tot de oorlog van de Grote Dag van God de Almachtige.
15 Zie! Ik kom als een dief; gelukkig hij die wakker blijft en zijn klederen bewaart, opdat hij niet naakt wandelt en men zijn schaamte zou zien.
16 En hij bracht hen bijeen tot de plaats die in het Hebreeuws Har-Magedon wordt genoemd.
17 En de zevende goot zijn schaal uit op de lucht en een luide stem ging uit van het tempelheiligdom vanaf de troon, zeggend: Het is geschied!
18 En er geschiedden bliksemstralen en stemmen en donderslagen. Ook vond er een grote aardbeving plaats zoals niet geschiedde sinds een mens op de aarde kwam, zo’n geweldige beving, zo groot.
19 En de Grote Stad werd tot drie delen; ook de steden der natiën stortten in. En Babylon de Grote werd voor Gods aangezicht in gedachtenis gebracht om haar de beker te geven van de wijn van de toorn van zijn gramschap.
20 En elk eiland vluchtte, en bergen werden niet gevonden.
21 En grote hagelstenen als talentzwaar, vielen uit de hemel op de mensen neer. En de mensen lasterden God vanwege de plaag der hagel, omdat de plaag ervan buitengewoon groot is.
Exegese
1 και ηκουσα μεγαλης φωνης εκ του ναου λεγουσης τοις επτα αγγελοις υπαγετε και εκχεετε τας επτα φιαλας τουθυμου του θεου εις την γην
2 και απηλθεν ο πρωτος και εξεχεεν την φιαλην αυτου εις την γην και εγενετο ελκος κακον και πονηρον επι τουςανθρωπους τους εχοντας το χαραγμα του θηριου και τους προσκυνουντας τη εικονι αυτου
En ik hoorde een luide stem uit het Tempelheiligdom zeggen tot de zeven engelen: Gaat heen en giet de zeven schalen van de toorn Gods uit naar de aarde. En de Eerste ging heen en goot zijn schaal uit naar de aarde en er kwam een lelijke en kwaadaardige zweer op de mensen die het merkteken van het Beest hebben en die zijn Beeld aanbidden
Uiteraard vertegenwoordigen de bijzonderheden van de plagen die in symbolen worden gepresenteerd, verschrikkelijke realiteiten. Zo ook hier: In de ogen van God zien de aanhangers van het Beest eruit als personen die geslagen zijn met een kwaadaardige zweer die er lelijk uitziet en tot hun dood zal leiden.
Er is een gelijkenis met de Zesde plaag die YHWH door Mozes over de Egyptenaren bracht:
Zij haalden roet uit een oven, verschenen voor de Farao en Mozes gooide het roet in de lucht. Mens en dier kwamen onder de zweren te zitten. Zelfs de magiërs konden zich niet meer vertonen, want ook zij zaten onder de zweren (Ex 9:10-11).
In Deuteronomium 28 worden de Israëlieten met dezelfde plaag bedreigd als één der vervloekingen die hen zouden treffen in het geval van ontrouw, door niet te luisteren naar de stem van YHWH, uw God (Dt 28:15, 35).
Hier worden de mensen getroffen die het merkteken van het Beest hebben en die zijn Beeld aanbidden, waaronder ongetwijfeld de Joden die kiezen voor de Antichrist als hun Masjiach.
Er is een gelijkenis met de Eerste trompet in het feit dat de aarde doelwit is van de plaag, maar het schadelijke effect is hier veel groter en wordt ook exacter omschreven. In Op 8:7, bij het blazen op de Eerste trompet, werd op het verbranden van het derde deel der aarde en van de bomen, dit commentaar gegeven:
Dat een derde deel verbrandt van de aarde en de bomen, luidt kennelijk het einde in van het functioneren van het stabiele deel van de maatschappij met haar overheidsfunctionarissen. Ook alle onderdanen verliezen logischerwijs hun nationale status en identiteit. Waarom? Omdat op de helft van de Week met de oprichting van het Messiaanse koninkrijk de Zeven Tijden of de Tijden der Heidenen tot een einde komen.
Daarmee kwam de symbolische aarde, het ogenschijnlijk stabiele deel van de politieke maatschappij, in een impasse. Hoe zouden de mensen met het verlies van hun nationale status en politieke identiteit omgaan?
Het uitgieten van de Eerste schaal laat zien dat de aarde overwegend niet kiest voor Gods koninkrijk, maar voor de heerschappij van het Beest, met alle desastreuze consequenties voor hen die met die daad ook het merkteken ontvangen.
We kunnen ons gemakkelijk voorstellen dat de haat jegens het Overblijfsel dat in die periode de hernieuwing van het Davidische koninkrijk als goede tijdingen predikt, groot zal zijn. Daarbij zullen zij immers ongetwijfeld ook onomwonden bekend maken dat God vertoornd is op die afgodendienaren en dat zij in hun ontrouw te ver zijn gegaan (Mt 12:31-32).
Dat voor hen de mogelijkheid tot berouw voorbij is, wordt herhaaldelijk in de loop van het uitgieten der plagen bevestigd (Op 16:8-9, 10-11, 18-21).
In zijn parabels wees ook Yeshua op die voor hen onomkeerbare situatie, met de woorden: Daar zal het geween zijn en het tandengeknars (Mt 8:12; 13:42, 50; 22:13; 24:51; 25:30; Lk 13:28).
Omdat Yeshua zich in die gelijkenissen richt tot zijn volksgenoten, krijgt men daardoor een indruk van de verschillende omstandigheden die bij de verwerping van het ontrouwe Israël in de Eindtijd voor God aan de orde zijn.
Vermeld moet worden dat velen de uitwerking van de plagen letterlijk nemen, aangezien
a. de plagen van Egypte, waarmee veel overeenkomst is, ook letterlijk waren;
b. de mensen ze niet als echte uitingen van Gods toorn ervaren wanneer ze slechts visies van God zouden vertegenwoordigen.
In het geval van deze Eerste plaag wijst men op het feit dat de mensen die het merkteken van het Beest hebben aangenomen, nu op hun beurt door God gebrandmerkt worden door hen (letterlijk) te slaan met schadelijke en kwaadaardige zweren. Daarbij rijst dan meteen de vraag of het merkteken (op het voorhoofd of aan de rechterhand) wel letterlijk is.
Meer voor de hand ligt dat ook bij de Zeven schalen sprake is van tekenen of zinnebeeldige voorstellingen die, als ze letterlijk moeten worden geïnterpreteerd, in veel gevallen tot onmogelijke realiteiten leiden.
3 και ο δευτερος εξεχεεν την φιαλην αυτου εις την θαλασσαν και εγενετο αιμα ως νεκρου και πασα ψυχη ζωηςαπεθανεν τα εν τη θαλασση
En de Tweede engel goot zijn schaal uit naar de zee; en ze werd bloed als van een dode, en elke levende ziel stierf, die in de zee [zijn]
Er is een sterke overeenkomst met het schallen van de Tweede trompet (Op 8:8-9), waar de rusteloze mensenzee tot bloed wordt en de mensen die op de godsdienstige leringen van Babylon steunen hun religieuze identiteit verliezen.
De boten vergaan: Geestelijke schipbreuk voor Babels hoerachtige dochters.
Nu, bij de Tweede schaal, is de zaak ernstiger. Het gaat immers om de visie van God; hoe hij aankijkt tegen hen die willen vasthouden aan Babylon in haar gevallen toestand, waarin zij het domein wordt van demonen (Op 18:1-3).
Hoofdstuk 17 leert dat zij, teneinde haar oude positie van heerseres te behouden, het op een akkoordje gooit met het Beest en zowaar diens doeleinden gaat bevorderen: Het aanbidden van een beeld van een Beest en, nog veel ernstiger, de verloochening van Yeshua, de ware Masjiach, en diens loskoopoffer.
Zie het commentaar bij Op 17:3-4.
Welnu, in Gods ogen zijn allen die daarin meegaan dood; geestelijk even dood als een menselijk lijk. De heiligen worden door de hemel geholpen om eveneens tot dat inzicht te komen en die visie openlijk te ventileren.
7 και ηκουσα του θυσιαστηριου λεγοντος ναι κυριε ο θεος ο παντοκρατωρ αληθιναι και δικαιαι αι κρισεις σου
En de Derde goot zijn schaal uit naar de rivieren en naar de bronnen van wateren en het [water] werd bloed. En ik hoorde de engel der wateren zeggen: Rechtvaardig zijt gij, die is en die was, de goddelijk Heilige, dat gij deze dingen oordeelde. Omdat zij bloed van heiligen en profeten vergoten, en bloed hebt gij hun te drinken gegeven; zij verdienen het. En ik hoorde het altaar zeggen: Ja, Heer, God de Almachtige, waarachtig en rechtvaardig uw oordelen.
Nog meer dan de Tweede schaal herinnert deze Derde schaal aan de Eerste plaag over Egypte:
Mozes en Aäron deden wat God hun opgedragen had. In het bijzijn van de Farao en zijn hofdienaren sloeg Aäron op het water van de Nijl en dat veranderde in bloed. De vissen gingen dood en de rivier stonk zo, dat de Egyptenaren het water niet langer konden drinken. In heel Egypte werd het water bloed (Ex 7:20-21).
Destijds konden de Egyptenaren nog op zoek gaan en in leven blijven door naar andere waterbronnen te zoeken (Ex 7:24). Maar nu, binnen het domein van de antichristelijke (Achtste) wereldmacht, is nergens ‘water’ te vinden.
Bij het blazen op de Derde trompet werd het derde deel van de wateren tot alsem en velen ‘stierven’ vanwege die bittere wateren (Op 8:10-11).
Ons commentaar daarop luidde:
In de Eindtijd zal onder leiding van de hemel aangetoond worden dat alles wat buiten God om in de loop der eeuwen is gepubliceerd op terreinen als religie, wijsbegeerte en menselijke theorieën over het ontstaan van het leven, voor de mens als vergiftigd voedsel is geweest, bitter en zelfs dodelijk. Een ieder die gewend was zich met zulke geschriften, filosofieën, theorieën, geestelijk te voeden en te identificeren, blijft op z’n minst met lege handen achter. Het zal allemaal ijdelheid blijken (Pr 12:8-12).
Alleen van wat God zegt zal overduidelijk worden dat het blijft in eeuwigheid (Js 40:8).
Maar nu ligt de zaak ernstiger; óók hier.
Buiten het Woord van God zijn nog slechts de ‘gifwateren’ uit demonische bronnen beschikbaar. Zij die zich geestelijk daarmee drenken, geraken vanuit Gods standpunt in een toestand van geestelijke dood; van de levengevende bron afgesneden. Vergelijk 1Tm 4:1-2.
Het Overblijfsel van de Eindtijd zal in dat besef leven en ook uiting daaraan geven:
Een troon der heerlijkheid, verheven vanaf het begin, is de plaats van ons heiligdom. YHWH, de hoop van Israël, allen die u verlaten, zullen beschaamd staan. Wie van u afvallig worden, zullen in de aarde geschreven worden, omdat zij YHWH, de bron van levend water, hebben verlaten. Genees mij, YHWH, opdat ik genezen mag zijn; red mij, zodat ik gered mag zijn. Want gij zijt mijn lof (Jr 17:12-14).
Zie ook Jr 2:13.
Vanaf deze schaal, de Derde, worden niet slechts de gevolgen van het uitgieten der schalen aangegeven maar wordt er ook melding gemaakt van de reacties door de diverse betrokken partijen. Hier te beginnen met de engel der wateren, kennelijk de engel zelf die de Derde schaal uitstort: Zij verdienen het! En ook: Ja, Heer, God de Almachtige, waarachtig en rechtvaardig uw oordelen.
Wellicht dat hier sprake is van een toespeling op de taak die een bepaalde priester destijds had om in Jeruzalem toezicht te houden op putten, bronnen en watergangen, te meer omdat de engelen die de schalen uitstorten gehuld zijn in priesterlijke kledij.
Vergelijk Op 15:6 - waar we lezen dat zij komen uit het Tempelheiligdom, gekleed in rein, helder linnen en om de borsten heen omgord met gouden gordels - met Op 1:13, waar de Mensenzoon wordt beschreven als gekleed in een gewaad dat tot de voeten reikte, en bij de borsten omgord met een gouden gordel.
Deze engel noemt God niet langer Hij die is en die was en die komt (Op 1:7-8; 4:6-8), maar, zoals ook in Op 11:15-17, Hij die is en die was. Blijkbaar omdat Hij in dit stadium reeds gekomen is, en wel in de zin dat hij een begin heeft gemaakt met het vellen van zijn oordelen (Op 14:6-7).
De giftige leringen van demonen - de symbolische ‘wateren’ - hebben vooral grote invloed op de geest van op macht beluste geestelijken, politici en aanhangers van diverse ideologieën. Om hun zelfzuchtige doeleinden te verwezenlijken, ontketenden zij vaak religieuze twisten en oorlogen, daarbij de massa’s ophitsend om op uitgebreide schaal bloed te vergieten; ook het bloed van heiligen en profeten.
Vergelijk Mt 23:29-36, waarin wordt aangekondigd dat al het rechtvaardige bloed dat op aarde is vergoten, vanaf de rechtvaardige Abel, gewroken zal worden aan het geslacht op aarde in de Eindtijd.
Vergoten bloed duidt op de dood en dat is precies wat zulke personen verdienen te drinken, de dood. Volgens de engel handelt God hiermee volstrekt rechtvaardig. Het is immers alleszins aannemelijk dat de engel zelf dikwijls getuige is geweest van al het moordzuchtig bloedvergieten door mensen die Satans geest weerspiegelen (Jh 8:44).
Ook de heiligen op aarde die Gods rechtvaardigheid in deze kwestie bekendmaken, onderschrijven die visie. Sprekend als het gepersonifieerde reukofferaltaar waar hun gebeden tot God opstijgen, verklaren zij met nadruk: Ja, Heer, God de Almachtige, waarachtig en rechtvaardig uw oordelen.
Vergelijk Op 9:13.
Voor die heiligen is Js 26:20-21 geschreven:
Kom, mijn volk, ga in uw binnenkamers, en sluit uw deuren achter u; verberg u voor een korte tijd, tot de gramschap voorbijgaat. Want zie! YHWH verlaat zijn plaats om de ongerechtigheid der bewoners der aarde aan hen te bezoeken; dan zal de aarde het op haar vergoten bloed aan het licht brengen en haar verslagenen niet langer bedekken.
8 και ο τεταρτος εξεχεεν την φιαλην αυτου επι τον ηλιον και εδοθη αυτω καυματισαι τους ανθρωπους εν πυρι
9 και εκαυματισθησαν οι ανθρωποι καυμα μεγα και εβλασφημησαν το ονομα του θεου του εχοντος την εξουσιανεπι τας πληγας ταυτας και ου μετενοησαν δουναι αυτω δοξαν
En de Vierde goot zijn schaal uit op de zon. En het werd haar gegeven de mensen in vuur te verzengen. En de mensen werden verzengd met grote hitte. En zij lasterden de naam van God die de macht over deze plagen heeft; en zij kwamen niet tot inkeer om hem heerlijkheid te geven
Ook hier is de situatie veel ernstiger dan bij het blazen op de Vierde trompet. Daar werd het derde deel van de zon, de maan en de sterren getroffen. Op aarde konden de mensen niet verwachten dat het 'sterrendom' hen tot licht zou zijn.
Bij de Vierde schaal wordt niet over duisternis gesproken; integendeel, de intensiteit van de gloed der zon wordt zelfs verhoogd, zodat de mensen met grote hitte worden verzengd.
In de Eindtijd gaat voor de heiligen de zon der rechtvaardigheid schijnen, met genezing tot resultaat: De uitwerking van de heilzame heerschappij van Yeshua’s Messiaanse koninkrijk. In die tijd zullen ook die heiligen zelf zo helder schijnen als de zon in dat koninkrijk.
Zie: Ml 3:18; 4:1-3; Mt 13:41-43; Dn 12:3.
Voor de aardsgezinde mensen die het Beest als hun Masjiach aanhangen, ligt de zaak totaal anders. Nu merken ze dat zij beland zijn in een onomkeerbare situatie; dat het aangezicht van de 'Koning' die zij adoreren hard is, ja, zeer hard, zoals ook is voorzegd:
Ik lever de Egyptenaren over in de hand van een harde Meester; een gestreng koning zal over hen heersen, spreekt de Heer, YHWH der legerscharen (Js 19:4).
Zie ook Dn 8:23.
Niets goeds kan van hem verwacht worden. Die 'zon' waarop zij hun hoop vestigen, wordt voor hen ondraaglijk heet. Zij zullen het daaronder niet kunnen uithouden (Jl 2:11; Jr 10:10).
Hoe bevoorrecht is daarom de Grote Schare van hoofdstuk 7!
Doordat zij de gelegen tijd die voor berouw beschikbaar is, wél met beide handen aangrijpen en in geloof hun gewadenwassen en wit maken in het bloed van het Lam, komen zij uit de Grote Verdrukking, in de zin dat zij onder Gods bescherming geraken. Hij vestigt namelijk zijn tent van beschutting over hen. Zij lijden niet langer honger of dorst en worden niet meer getroffen door de ondraaglijke hitte van de antichristelijke 'zon' (Op 7:15-17).
Dat de 'zon' hen niet langer verzengt, was in Jesaja 4 en 49 voorzegd:
Over al wat heerlijk is, zal een beschutting zijn; als een tent die schaduw biedt tegen de zonnehitte… Zij zullen niet hongeren, noch zullen zij dorsten, noch zal verschroeiende hitte of zon hen treffen. Want hun Ontfermer zal hen leiden en naar waterbronnen zal hij hen voeren (Js 4:5-6; 49:10).
In plaats van een geestelijke dood te sterven met een gewisse letterlijke dood in het verschiet, komen zij in de volle zin tot leven; krachtens loskoop worden zij tot een nieuwe schepping en verwerven daarmee de heerlijkheid Gods (Gl 6:15-16; Rm 3:23-24).
Zoals al werd aangegeven bij Op 15:5-8, zijn deze oordelen van God onherroepelijk; de gelegenheid tot berouw, iets wat God goedgunstig moet schenken, is voorbij.
Zulke mensen reageren in hun verharding op dezelfde wijze als de Egyptische Farao reageerde op de slagen die YHWH hem toebracht (Ex 14:1-8; Rm 9:17-18). In hun lijden blijven zij zich tegen God keren, terwijl zij hem belasteren.
Maar ook de 'zon' zelf zal beschaamd worden gemaakt en ten onder gaan:
Dan zal de blanke maan schaamrood worden, en de gloeiende zon zal beschaamd worden, want YHWH der legerscharen zal Koning zijn op de berg Sion en in Jeruzalem, en er zal heerlijkheid zijn ten aanschouwen van zijn oudsten (Js 24:23).
Zie Op 19:19-21.
10 και ο πεμπτος εξεχεεν την φιαλην αυτου επι τον θρονον του θηριου και εγενετο η βασιλεια αυτου εσκοτωμενηκαι εμασωντο τας γλωσσας αυτων εκ του πονου
11 και εβλασφημησαν τον θεον του ουρανου εκ των πονων αυτων και εκ των ελκων αυτων και ου μετενοησαν εκτων εργων αυτων
En de Vijfde goot zijn schaal uit op de troon van het Beest, en zijn koninkrijk werd verduisterd en zij gingen op hun tongen bijten van de pijn. En zij lasterden de God des hemels vanwege hun pijnen en vanwege hun zweren, en zij hadden geen berouw van hun werken
Ook hier wordt meer pijn geleden dan onder de Vijfde trompet.
Toen werd de put van de afgrond geopend en kwamen de demonensprinkhanen tevoorschijn. Met hun schorpioenachtige staarten oefenden zij occulte terreur uit door pijnlijke steken toe te brengen aan de mensen die het zegel van God niet op hun voorhoofd hadden (Op 9:4-6).
Maar wat nu plaats vindt lijkt voorzegd te zijn in Js 8:21-22 (wv):
Men zwerft uitgeput en hongerig rond, en verbitterd door de honger vervloekt men zijn koning en zijn God. En kijkt men naar omhoog of staart men naar de grond, dan is er overal benauwenis en donkerte, nacht en benardheid, verregaande duisternis.
Kortom, precies de situatie waarin de ontrouwe Joden in de Eindtijd terecht komen en waarvan Yeshua geregeld melding maakte in zijn parabels:
Daar zal het geween zijn en het tandengeknars.
Het is namelijk buitengewoon pijnlijk geconfronteerd te worden met de harde waarheid wat in werkelijkheid de grondslag is waarop de troon van het Beest berust: En de Draak gaf hem [het Beest] zijn kracht en zijn troon en grote macht (Op 13:1-2).
Achter hun vermeende Koning en Masjiach ging steeds de werking van Satan schuil,
in elk krachtig werk en leugenachtige tekenen en wonderen, en in elk onrechtvaardig bedrog voor degenen die vergaan, als een vergelding omdat zij de liefde der waarheid niet aanvaardden (2Th 2:9-10).
Ze zijn Satans slachtoffers geworden!
Bovendien is hun situatie onomkeerbaar. Het enige wat overblijft in hun geestelijke en morele pijn is het lasteren van Hem die de enige en ware bron is van alle heerschappij: de God des hemels.
Terwijl onder de Vierde schaal de Antichrist wordt voorgesteld als een verzengende ‘zon’, toont de Vijfde schaal niettemin dat zijn koninkrijk werd verduisterd.
In dat opzicht is er weer aansluiting bij de Vijfde trompet, want toen de demonensprinkhanen werden bevrijd uit de put van de afgrond, werden de zon en de lucht verduisterd als door een dikke rook die uit de put opsteeg. Geestelijke en morele duisternis hangt als een doodskleed over de aanbidders van het Beest.
12 και ο εκτος εξεχεεν την φιαλην αυτου επι τον ποταμον τον μεγαν τον ευφρατην και εξηρανθη το υδωρ αυτουινα ετοιμασθη η οδος των βασιλεων των απο ανατολης ηλιου
En de Zesde goot zijn schaal uit op de grote rivier de Eufraat; en haar water droogde op, opdat bereid zou worden de weg der koningen die vanaf de opgang der zon [komen]
Daar ging het om het losmaken van de Vier engelen bij de grote rivier de Eufraat, wat overeenkwam met het bevrijden van de demonensprinkhanen uit de put van de afgrond bij de Vijfde trompet. In beide gevallen is kennelijk sprake van een zinnebeeld van de bevrijding der demonen uit hun eeuwenoude beteugeling.
Als resultaat van die actie zagen we dat het derde deel der mensen werd gedood, waarbij een kolossaal leger van 200 miljoen ruiters betrokken was.
Omdat de Eufraat zinnebeeldig is voor de 'wateren' waarop de Hoer Babel is gezeten, t.w. volken, menigten, natiën en talen, konden de demonen zich vrijelijk onder de mensen begeven en hen 'doden' wat betreft hun relatie tot de Hoer.
Het uitgieten van de Zesde schaal toont een volgende fase: De symbolische wateren verdampen totaal (Js 44:27). Van de Hoer rest nog slechts een systeem zonder menselijke ondersteuning.
Voor de Antichristelijke heersers opent dat de weg om het grotere Babel, de Grote Stad Babylon, volkomen in bezit te nemen en tot hun verblijf te maken:
Ze viel, Babylon de Grote viel, en zij werd een woonplaats van demonen en een hol van elke onreine geest en een hol van elke onreine en verafschuwde vogel (Op18:2).
Geen mensen meer in haar, doch slechts demonen in menselijke gedaantes.
13 και ειδον εκ του στοματος του δρακοντος και εκ του στοματος του θηριου και εκ του στοματος τουψευδοπροφητου πνευματα τρια ακαθαρτα ως βατραχοι
14 εισιν γαρ πνευματα δαιμονιων ποιουντα σημεια α εκπορευεται επι τους βασιλεις της οικουμενης οληςσυναγαγειν αυτους εις τον πολεμον της ημερας της μεγαλης του θεου του παντοκρατορος
En ik zag uit de bek van de Draak en uit de bek van het Beest en uit de bek van de Valse Profeet drie onreine geesten als kikvorsen. Want ze zijn geesten van demonen die tekenen verrichten, die uitgaan op de koningen der gehele bewoonde aarde, om hen bijeen te brengen tot de oorlog van de Grote Dag van God de Almachtige
Zoals gebruikelijk blijkt te zijn bij elke Zesde in een serie - bij de zegels, de trompetten en (hier) de schalen - worden ook nu aanvullende bijzonderheden verstrekt.
De Draak, Satan de Duivel, die zich ogenschijnlijk slechts op de achtergrond houdt, blijft degene die in werkelijkheid de regie voert over de dubbelfiguur der Antichrist, zijn werktuig in de Eindtijd.
De koningen der aarde die nog slechts vazallen zijn, moeten geïmponeerd worden zodat zij de partij van de demonen kiezen en zich aan hun zijde scharen om de strijd met God aan te binden. Daarvoor is propaganda van een bovennatuurlijke aard nodig.
Met een onophoudelijk gekwaak als van kikvorsen worden hun slachtoffers gebombardeerd met ophitsende leuzen om hen strijdlustig te maken. Peptalk moet hen tot de overtuiging brengen dat het om een goede en rechtvaardige zaak gaat, en dat zij zich vooral niets moeten aantrekken van de inhoud der schalen die worden uitgegoten: Dat is allemaal misleiding. De grote Macht van de hemel is met ons!
Dat die demonische tekenen hun doel bereiken, blijkt uit Op 16:16 en 19:19, waar we de koningen der aarde met hun legers opgesteld zien naast het Beest, in slagorde geschaard tegen Masjiach Yeshua, degene die - op het witte paard gezeten - de legers in de hemel aanvoert (Op 19:11-16).
In de beschrijving van de Zesde schaal wordt een zeer belangrijke waarheid onthuld waaraan de meeste uitleggers te gemakkelijk voorbijgaan:
Het Beest en de Valse Profeet zijn even demonisch als Satan zelf, de Draak.
De kikvorsachtige onreine geesten die uit de bekken van het trio te voorschijn springen zijn immers niets anders dan demonengeesten.
In dat opzicht is er geen verschil tussen de Satan en het duo Beest / Valse Profeet.
En omdat volgens Op 13:11-13 de Valse Profeet niemand anders is dan het andere Beest dat opstijgt uit de aarde [in plaats van uit de zee zoals het eerste Beest], is het volkomen terecht om het Griekse stooma ook in zijn geval met 'bek' weer te geven en niet met 'mond'.
Aangezien beide Beesten dus even demonisch zijn als de Draak, kunnen in Op 19:19-21 de vleesdelen van het Beest en de Valse Profeet niet aan de vogels worden opgevoerd, zoals wel het geval is met hun menselijke aanhang!
Als demonen bezitten zij immers geen vleselijke, maar een geestelijke natuur! Weliswaar materialiseerden zij zich in de Eindtijd tot menselijke, manlijke gestalten, maar die mix met het zaad der mensen was fake (Dn 2:43).
Hoewel zij hun straf tezamen met de mensen die hun zijde kozen ontvangen, kunnen zij niet op de gebruikelijke wijze worden omgebracht, zoals met mensen van vlees en bloed het geval is.
Vergelijk ook Op 20:7-10, waar we constateren dat het einde van de Satan correspondeert met dat van het demonische duo Beest / Valse Profeet.
15 ιδου ερχομαι ως κλεπτης μακαριος ο γρηγορων και τηρων τα ιματια αυτου ινα μη γυμνος περιπατη καιβλεπωσιν την ασχημοσυνην αυτου
Zie! Ik kom als een dief; gelukkig hij die wakker blijft en zijn klederen bewaart, opdat hij niet naakt wandelt en men zijn schaamte zou zien
Dit intermezzo richt de aandacht tijdelijk op de situatie van het Levietachtige Overblijfsel. Wat zal hun positie zijn nu de beslissende confrontatie met God nadert?
Hun Masjiach richt zich tot hen in de trant van de boodschappen aan de Zeven Gemeenten. Hij brengt hun datgene in herinnering wat hij al eerder, bij zijn eerste komst als mens, had aangekondigd:
Bij zijn komst ten oordeel komt hij als een dief in de nacht.
Zie: Mt 24:43-44; 1Th 5:1-2; 2Pt 3:10.
In de boodschap aan Sardis had hij dienaangaande geschreven:
Mocht je niet ontwaken, dan zal ik komen als een dief, en je zult absoluut niet weten op wat voor uur ik over je zal komen (Op 3:3).
Hier is het niet zijn bedoeling om voor ontrouw te waarschuwen. Het is eerder een herinnering aan het feit dat hij verrassend plotseling komt en zij moeten bedenken in welk een bevoorrechte staat zij verkeren: 'gekleed' in hun nieuwe identiteit van wedergeboren personen.
Levieten die destijds tempeldienst verrichtten en die door de tempelopzichter slapend op hun post werden aangetroffen, ondergingen de schande dat zij van hun priesterkleding ontdaan werden. De gedachte daaraan moet voor Gods heiligen voldoende zijn om volgens Yeshua’s vermaning in Lk 21:34-36 te handelen:
Maar slaat acht op jezelf, dat jullie harten nooit bezwaard worden in roes en dronkenschap en zorgen van het dagelijks leven, en die dag plotseling over jullie komt als een strik. Want hij zal komen over allen die gezeten zijn op het oppervlak der gehele aarde. Blijft dan wakker, te allen tijde smekend dat jullie in staat mogen zijn te ontkomen aan al deze dingen die op het punt staan te geschieden, en te staan voor het aangezicht van de Mensenzoon.
16 και συνηγαγεν αυτους εις τον τοπον τον καλουμενον εβραιστι αρμαγεδων
En hij bracht hen bijeen tot de plaats die in het Hebreeuws Har-Magedon wordt genoemd
Voortzetting van vers 14.
Terwijl het Lam zich met de 144000 op de berg Sion bevindt (Op 14:1), worden de koningen van de gehele bewoonde aarde door zijn antichristelijke tegenstander verzameld op de symbolische plaats Har-Magedon, om aldaar de eindstrijd te voeren met God de Almachtige op Zijn Grote Dag.
De naam verwijst naar de Berg van Megiddo, destijds gelegen in de laagvlakte van Esdrelon, waar de legermachten uit het Noorden vaak stuitten op die van Egypte.
Megiddo kreeg vooral een sombere klank wegens de dood van de geliefde koning Josía die daar 'onnodig' sneuvelde toen hij zich inliet met de zaken van Farao Necho, die bezig was op te rukken naar Karkemis om de Assyriërs te hulp te schieten in de strijd tegen het opkomende Babylon (2Kr 35:20-25; Zc 12:11).
Vele eeuwen eerder, bij de wateren van Megiddo, versloeg rechter Barak met Gods hulp de machtige legers van koning Jabin, aangevoerd door zijn legeroverste Sisera. Maar van de hemel uit streden de sterren; van hun banen uit streden ze tegen Sísera (Rc 5:19-20).
Overigens was de berg van de stad eerder een heuvel, ruim 20 meter boven het dal.
Dat de tekst niettemin spreekt van een berg berust wellicht op het verslag van Ezechiël die de eindstrijd ook uitvoerig beschrijft en de beslissende confrontatie met Gog laat plaats vinden op de bergen van Israël.
Onthuld wordt daarbij hoe de Antichrist met God de strijd aangaat, namelijk door het plegen van een grootscheepse aanval op Gods herstelde volk Israël:
Aan het eind der jaren zult gij een land binnenrukken dat herrezen is uit de puinhopen, welks bewoners uit veel volken zijn herzameld – Israëls bergen, die tijden aaneen als puinhopen gelegen hebben - zij zijn uit de volken gehaald en wonen gezamenlijk onbezorgd. Als een onweder zult gijkomen opzetten, als een wolk aankomen om het land te bedekken, met al uw troepen en veel volken bij u…tegen een volk dat uit de natiën bijeengebracht is…dat woont op de navel der aarde…En te dien dage, wanneer Gog over Israëls grond komt, spreekt de Heer YHWH, zal mijn gramschap in mijn neus opstijgen…Op Israëls bergen zult gij neerliggen met al uw troepen en de volken die bij u zijn; aan allerlei gevleugelde roofvogels en het gedierte des velds geef ik u tot spijs. Op het veld zult gijneerliggen; want ik heb het gezegd, spreekt de Heer YHWH (Ez 38:8-9, 12, 18; 39:4-5, LV).
Zie ook Dn 11:44-45 en Op 19:17-21.
17 και ο εβδομος εξεχεεν την φιαλην αυτου επι τον αερα και εξηλθεν φωνη μεγαλη εκ του ναου απο του θρονουλεγουσα γεγονεν
En de Zevende goot zijn schaal uit op de lucht en een luide stem ging uit van het Tempelheiligdom vanaf de troon, zeggend: Het is geschied!
Alle dingen die Hij met de zeven schalen beoogde, de aardsgezinde mensen en de demonen confronteren met zijn afkeurend oordeel, zijn tot volle tevredenheid verwezenlijkt. Vandaar dat wij Hemzelf vanuit de naos horen zeggen: Het is geschied!
Vergelijk dit met Yeshua’s woorden in Jh 19:30.
Toen hij het hoofd boog en de geest overgaf, zei hij: Ten einde gebracht!
Zijn missie op aarde was afgerond, geheel tot voltooiing gekomen.
Nu, bij het einde der Jaarweek breekt de tijd aan voor zijn komst ten oordeel.
Zie de volgorde volgens Mt 24:29-30; alsook: De 75 dagen daarna.
Met Johannes zijn we bij voorbaat - blijkbaar direct na de afloop van de 70ste Jaarweek - getuige van de effecten van de Zevende schaal, waarbij de lucht Gods primaire doelwit is. Een en ander herinnert ons aan Paulus' Brief die hij schreef aan de christelijke gemeente te Efeze:
En jullie, doden zijnde in jullie overtredingen en zonden, waarin jullie eens hebben gewandeld overeenkomstig de eeuw van deze wereld, overeenkomstig de overste van het gezag der lucht, de geest die thans werkzaam is in de zonen der ongehoorzaamheid… Want onze worsteling is niet tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldheersers van deze duisternis, tegen de goddeloze geestenkrachten in de hemelsferen (Ef 2:1-2; 6:12).
Met de Zevende schaal keert Gods toorn zich derhalve tegen de demonische geest die de mensen aandrijft tot opstand tegen God. Die geest is voor hen als een dodelijke, giftige lucht. Zij komen, te laat voor hen, tot de ontdekking dat zij in hun denkwijze door Satans geest werden gemotiveerd en precies die dingen deden die hij van hen wilde, waaronder het schaamteloos tarten van Gods wil en raadsbesluiten.
Om zijn grote opstand tegen God te rechtvaardigen is de Duivel er altijd opuit geweest medestanders voor zijn standpunt achter zich te krijgen.
Maar door de eeuwen heen, vanaf Abel tot en met de Eindtijd waarin de Joodse Rest tezamen met mensen uit de Heidenen het merkteken van het Beest weigeren, zijn er altijd rechtschapen personen geweest die door hun opstelling God een antwoord verschaften op Satans uitdaging, hem die mij hoont.
Door die handelwijze verheugden zij Gods hart (Sp 27:11).
Toen Yeshua dan ook zei: Ten einde gebracht!, omvatte die uitspraak het volledige en afdoende antwoord op Satans uitdaging.
18 και εγενοντο αστραπαι και φωναι και βρονται και σεισμος εγενετο μεγας οιος ουκ εγενετο αφ ου ανθρωποςεγενετο επι της γης τηλικουτος σεισμος ουτως μεγας
19 και εγενετο η πολις η μεγαλη εις τρια μερη και αι πολεις των εθνων επεσαν και βαβυλων η μεγαλη εμνησθηενωπιον του θεου δουναι αυτη το ποτηριον του οινου του θυμου της οργης αυτου
21 και χαλαζα μεγαλη ως ταλαντιαια καταβαινει εκ του ουρανου επι τους ανθρωπους και εβλασφημησαν οιανθρωποι τον θεον εκ της πληγης της χαλαζης οτι μεγαλη εστιν η πληγη αυτης σφοδρα
En er geschiedden bliksemstralen en stemmen en donderslagen. Ook vond er een grote aardbeving plaats zoals niet geschiedde sinds een mens op de aarde kwam, zo’n geweldige beving, zo groot. En de Grote Stad werd tot drie delen; ook de steden der natiën stortten in. En Babylon de Grote werd voor Gods aangezicht in gedachtenis gebracht om haar de beker te geven van de wijn van de toorn van zijn gramschap. En elk eiland vluchtte, en bergen werden niet gevonden. En grote hagelstenen als talentzwaar, vielen uit de hemel op de mensen neer. En de mensen lasterden God vanwege de plaag der hagel, omdat de plaag ervan buitengewoon groot is
De theofanie, zich uitend in bliksemstralen, stemmen, donderslagen, een aardbeving en grote hagel verscheen ook in Op 11:19 bij de Zevende trompet en het Derde Wee.
Met het uitgieten van de Zeven schalen heeft dat Derde Wee zich volledig doen gelden. Van de Grote Stad Babylon blijft niets over dan een ruïne.
In de volgende hoofdstukken, Op 17:1 tm 19:3, wordt haar ondergang nader uitgewerkt. De beker van de toornwijn van Gods gramschap drinkt zij helemaal leeg (Op 18:4-8).
De 'aardbeving' die zich voordoet is dan ook weergaloos groot. Alles wat niet bevingbestendig is, het gehele domein van de Antichrist, stort in, zoals reeds werd aangekondigd in het Bijbelboek Hebreeën:
Nog éénmaal zal ik niet alleen de aarde schokken, maar ook de hemel. Welnu, het nog éénmaal wijst op de verwijdering der dingen die worden geschud als dingen die gemaakt zijn, opdat de dingen die niet geschud worden blijven. Daarom, in bezit nemend een niet te schudden koninkrijk, laten wij [de Joodse Eindtijdgelovigen in Yeshua] voortgaan liefderijke gunst te hebben, waardoor wij dienst voor God verrichten op een voor hem welgevallige wijze, met godvruchtige vrees en ontzag. Want onze God is ook een verterend vuur.
(Hb 12:26-29)
Dat elk 'eiland' de vlucht neemt en 'bergen' niet meer te vinden zijn, werd al in Op 6:12-17 toegelicht: Geen enkele menselijke institutie en/of organisatie, hoe machtig en invloedrijk ze ooit waren, blijft bestaan. Mensen kunnen in hun wanhoop niet langer daarin een toevlucht zoeken of er bescherming vinden (Op 6:15-16).
Het tafereel dat hier wordt geschilderd wekt de indruk dat alle dingen die sinds de torenbouw bij Babel door de van God vervreemde mensheid op aarde werden opgebouwd, te gronde gaan.
Toen de overlevenden van de Vloed uit de ark kwamen, was de aarde 'blank'. Het huidige gecompliceerde wereldstelsel was nog ver weg. Maar met het ambitieuze optreden van de opstandeling Nimrod werd voor dat stelsel 'de eerste steen gelegd'.
Een en ander begon met de bouw van Babel en een toren die tot in de hemel moest reiken. Toen God tussenbeide kwam door de Spraakverwarring, stagneerde Nimrods project, maar uiteindelijk, na ca. 4200 jaar, is het niettemin in zijn finalevorm onder ons. Door de verwarring van de taal gingen de mensen in hun nieuwe taalgroepen uiteen en kwamen de nationale groepen tot bestaan (Gn 11:5-9; 10:32).
Over Nimrod lezen we:
Hij werd een geweldig jager voor YHWH’s aangezicht; daarom zegt men: Als Nimrod een geweldig jager voor YHWH’s aangezicht. Het begin van zijn rijk was Babel, Erech, Akkad en Kalne in het land Sjinear. Van dit land ging hij naar Assur en bouwde Nineve, Rehoboth-ir, Kalah en Rezen, tussen Nineve en Kalah; dit is de grote stad (Gn 10:9-12).
Hieruit blijkt dat Babel, de Grote Stad, vanaf het begin werd geassocieerd met de steden der natiën. Wat in Op 17:18 over Babylon de Grote wordt vermeld, bevreemdt dan ook niet:
En de Vrouw die je zag is de Grote Stad die een koninkrijk heeft op de koningen der aarde.
Om dezelfde reden verbaast het ons ook niet dat door de weergaloos grote aardbeving van de Zevende schaal zowel het een als het ander instort: de Grote Stad in drie delen, maar ook de steden der natiën. Na afloop van de Zeven Tijden van 7 x 600 jaar, én de oprichting van het Messiaanse koninkrijk hadden ze al geen bestaansrecht meer (Op 11:15-18). Derhalve komt nu hun definitieve einde in de geweldig grote aardbeving.
Het bericht hierover is voor de aardsgezinde mensen zo verpletterend dat het lijkt of ze door kilo’s zware hagelstenen worden getroffen. De mensen lasteren God; zij realiseren zich dat ze met volkomen lege handen achterblijven.
Zie ook het commentaar op de boodschap aan de gemeente te Laodicea (Op 3:14-22).
Zie ook de Engelse studie Confusion of Tongues and the Seven Times
=======================================================
(A) Op dit punt in de Openbaring gekomen, zou het uitstekend in het verslag passen wanneer nu de uitingen van vreugde over de ondergang van de Hoer zouden volgen. Dat is echter niet het geval; daarover lezen wij vanaf Op 19:1.
De twee tussenliggende hoofdstukken worden door de geest van inspiratie, bij monde van één der engelen die de zeven schalen hebben, benut om het oordeel over de Grote Hoer in details te beschrijven (Op 18:1).
Daarbij wordt de gelegenheid aangegrepen om veel achtergrondinformatie te verschaffen over zowel de Vrouw als het Beest waarop zij gezeten is, speciaal in het gedeelte Op 17:6b-18.
Dat in de Openbaring de taferelen op deze wijze worden gebracht en gerangschikt, laat nog meer uitkomen dat de positie van Babylon binnen het wereldtijdperk dat met Nimrod tot bestaan kwam, allesoverheersend is geweest. Al die4200 jaar fungeerde ze als het werktuig op aarde voor de demonenwereld, de wereldheersers van deze duisternis (Ef 6:12).
De koningen, vorsten, keizers, kortom alle menselijke regeerders, burgerlijke overheden en politici, mogen dan de illusie hebben gekoesterd dat zij de ware machthebbers waren, de toelichting op de historische rol die de Hoer in samenhang met de koningen der aarde heeft gespeeld, leert anders: En de Vrouw die je hebt gezien is de Grote Stad die een koninkrijk over de koningen der aarde heeft (Op 17:18).
Vergelijk Rm 13:1-7; Tt 3:1-3; 1Pt 2:13-14.
=======================================================
(B) Met het uitgieten van de Zevende schaal komt Gods toorn niet alleen tot een besluit maar ook tot een climax. Bij de beschouwing ervan is duidelijk geworden dat alles in verband met de schalen ernstiger van aard is dan bij het blazen op de trompetten. Bij de trompetten wordt mensen – Jood en Griek – nog de gelegenheid geboden zich berouwvol tot God te keren, daarin aangemoedigd door de waarneming hoe God 'zijn mensen' - zij die het zegel op hun voorhoofd hebben - nabij is.
Bij de schalen is die gelegenheid voorbij: er is meer geestelijk en moreel lijden. Alles wordt groter aangezet.
Het gebruik van het Griekse woord voor groot [megas] is talrijk in de Openbaring, maar in hoofdstuk 16 wel zeer overvloedig: grote hitte; de grote Rivier; de grote Dag; een grote aardbeving - zo groot; de grote Stad; een grotehagel; een grote plaag.
=======================================================
(C) Het onderscheid tussen het blazen op de trompetten en het uitgieten van de schalen kan kennelijk teruggevoerd worden op de Elia-periode respectievelijk de Elisa-periode, beschreven in de boeken 1 en 2 Koningen.
Kenmerkend voor de profeet Elia, de Tisbiet, is zijn plotselinge verschijning in het verslag. Hij is er ineens, en zonder enige inleiding bevindt hij zich voor Achab, koning in het Noordelijk Tienstammenkoninkrijk:
In die dagen zei Elia de Tisbiet uit Tisbi in Gilead tot Achab: ‘Zowaar YHWH leeft, de God van Israël, in wiens dienst ik sta: er zal in de volgende jaren geen dauw of regen komen tenzij op mijn woord.’ (1Kn 17:1).
Vergelijk Op 11:6.
Dezen hebben de bevoegdheid de hemel te sluiten, zodat er geen regen valt in de dagen van hun profetie; en zij hebben macht over de wateren, om die in bloed te veranderen en om de aarde te slaan met allerlei plagen, zo dikwijls zij willen.
Bij de 'vuurproef' op de Karmel wordt de vraag wie de ware God is, ten gunste van YHWH beslist (1Kn 18:36-40).
Vanwege de moordzuchtige Izebel moet hij echter vluchten en meer dan 40 dagen is hij als het ware dood of inactief voor het volk Israël (1Kn 19:1-5).
Die periode komt kennelijk overeen met de 3½ dag van een op de dood gelijkende inactiviteit der Twee Getuigen, als gevolg van de actie door het Beest (Op 11:7-10).
En wanneer zij hun getuigenis hebben voltooid, zal het Beest dat uit de afgrond opstijgt oorlog met hen voeren, en het zal hen overwinnen en hen doden. En hun lijk op het plein van de grote stad die in geestelijke zin Sodom en Egypte wordt genoemd, alwaar ook hun Heer werd terechtgesteld. En [mensen]uit de volken en stammen en talen en natiën kijken naar hun lijk drie dagen en een halve [dag] en zij staan niet toe dat hun lijken in een gedenkgraf worden gelegd.
Bij de Horeb komt Elia van YHWH zelf te weten dat een Overblijfsel van 7000 personen niet gezwicht is voor de valse god Baäl (1Kn 19:18). Vergelijk Op 11:13.
En in dat uur geschiedde een grote aardbeving, en het tiende van de Stad viel, en in de aardbeving werden zeven duizend namen van mensen gedood, en de overigen werden bevreesd en zij gaven heerlijkheid aan de God des hemels.
Nadat hij zijn opvolger Elisa heeft gezalfd en opgeleid, wordt hij tenslotte weggenomen uit het Noordelijk koninkrijk Israël, ten hemel gevoerd en overgezet in het Zuidelijk koninkrijk Juda waar de goede koning Josafat regeert (1Kn 19:15-16; 2Kn 2:9-14; 2Kr 21:12). Vergelijk Op 11:11-12.
En na de drie en een halve dag kwam levensgeest van God in hen, en zij gingen op hun voeten staan, en grote vrees viel op hen die hen aanschouwden. En zij hoorden een luide stem uit de hemel tot hen zeggen: Stijgt hierheen op! En zij stegen op tot in de hemel in de wolk terwijl hun vijanden hen aanschouwen.
Zoals voorzegd voor de 'Elia' van de Eindtijd heeft hij velen teruggebracht tot YHWH, zijn God (Ml 4:5-6), een activiteit die ook kenmerkend is voor het blazen op de trompetten. De trompetperiode is de tijd waarin
a. de deur tot berouw volledig openstaat;
b. voor de Heer een toebereid volk wordt gereedmaakt; en
c. alle dingen hersteld worden, en dat naar het patroon van de Eerste eeuw, toen Johannes de Doper als de voorloper van Masjiach Yeshua als eerste de Eliarol in voorlopige zin vervulde (Lk 1:13-17, 76-79; Mt 3:1-2; 11:10-14; 17:10-13;Hn 3:19-21).
Kenmerkend voor de Elisa-periode is Gods uitspraak tot Elia toen hij nog bij de Horeb verbleef:
Toen zei YHWH tot hem: ‘Keer terug op je schreden en ga door de woestijn naar Damascus; als je daar gekomen bent, moet je Hazaël zalven tot koning van Aram.
Jehu, de zoon van Nimsi, moet je zalven tot koning van Israël, en Elisa, de zoon van Safat uit Abel-Mechola, moet je zalven tot jouw opvolger als profeet.
Wie dan ontkomt aan het zwaard van Hazaël zal gedood worden door Jehu en wie ontkomt aan het zwaard van Jehu zal gedood worden door Elisa’ (1Kn 19:15-17).
Elia zelf heeft noch Hazaël noch Jehu gezalfd. Dat gebeurde in de Elisa-periode, en bij beide gelegenheden werd voorzegd dat het zwaard door Hazaël en Jehu ten oordeel gehanteerd zou worden. Hetgeen ook gebeurde: Met betrekking tot Izebel en de Baälaanbidding, en het gehele Huis van Achab (2Kn 8:7-13; 9:1-10, 14-37; 10:1-28).
In het tegenbeeld zijn we daarmee dan niet langer in de periode van de trompetten, maar eerder in die van de schalen en het Derde Wee! En, naar het zich laat aanzien nog waarschijnlijker, in de 75 dagen die nog volgen op het einde van de 70ste Jaarweek. Zie: De 75 dagen daarna.
En terwijl Elisa de Syrische legeroverste Naäman van zijn melaatsheid genas omdat die vertrouwen stelde in het feit dat er een profeet in Israël was, bracht hij een oordeel over ontrouwe leden van zijn volk (2 Kn 5:1-27; 2:23-25).
Het scheiden van de 'wateren', dat begon vlak vóór Elia’s vertrek, ging met zijn opvolger Elisa verder.
Zie: 2Kn 2:6-14; Zc 2:10-11 nbg); 8:20-23;
Mt 25:31-46 (Schapen en Bokken).
Ook bleef hij het Overblijfsel terzijde staan (2Kn 2:19-22; 4:1-44; 6:1-7).
-.-.-.-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten