De Slaaf en de Paroesie
Inleiding
Het Wachttorengenootschap is prominent bekend om haar doctrine omtrent het jaar 1914: de leer die inhoudt dat in dat jaar het Messiaanse koninkrijk van Jezus Christus in de hemel zou zijn opgericht; toen zou zijn paroesie [tegenwoordigheid] begonnen zijn. Het tijvak van de "laatste dagen" zou een aanvang hebben genomen.
De hele eschatologische leer van de organisatie is gebaseerd op dat vertrekpunt. Zou die theologie onhoudbaar blijken, dan zou daarmee het hele theologische bouwwerk instorten.
Binnen de organisatie zijn velen, die dieper graven dan de gemiddelde getuige, zich pijnlijk van dit gevaar bewust, maar om opportunistische redenen geven zelfs dezen er vrijwel altijd de voorkeur aan die optie te negeren. Of op z’n best: te bagatelliseren, in de (ijdele) hoop dat Jehovah te zijner tijd alles zal rechtzetten.
Iets geheel anders, maar niettemin van minstens even groot belang, is de vraag waarop de Wachttorenorganisatie de uitoefening van haar autoriteit over de levens van ongeveer 7 miljoen mensen baseert. Het antwoord luidt: op haar uitleg – richting zichzelf - van het Schriftgedeelte Mt 24:45-47. Volgens haar eigen Nieuwe Wereldvertaling luidt die passage:
Wie is werkelijk de getrouwe en beleidvolle slaaf, die door zijn meester over diens huisknechten is aangesteld om hun te rechter tijd hun voedsel te geven?
Gelukkig is die slaaf wanneer zijn meester hem bij zijn aankomst daarmee bezig vindt!
Voorwaar ik zeg U: Hij zal hem aanstellen over al zijn bezittingen.
Volgens het Genootschap zou de vraag Wie is werkelijk de getrouwe en beleidvolle slaaf? tijdens Christus’ paroesie een brandende kwestie zijn. Met welke religieuze organisatie zou de Slaaf geïdentificeerd moeten worden? Bij welke groep van christenen zou deze "getrouwe en beleidvolle slaaf" op een in het oog springende wijze op het religieuze toneel van de wereld aanwezig zijn om de leden van het huisgezin des geloofs geestelijk te voeden c.q. van geestelijke leiding te voorzien.
De Wachttorenorganisatie is vanaf haar oprichting door haar eerste president, Charles Taze Russell, bij de beantwoording van die vraag, te allen tijde bij zichzelf uitgekomen. De doctrine die gehuldigd wordt is dat de "gezalfden" binnen het Genootschap die Slaaf vormen. Maar om van dag tot dag op een effectieve wijze in bestuurlijke leiding te voorzien, wordt de Slaaf in de praktijk vertegenwoordigd door een college uit haar midden, het zichzelf benoemde "Besturend Lichaam".
De aanhang heeft over het algemeen gesproken een onbeperkt vertrouwen in de Slaaf .
De leiding die door dit instrument wordt verschaft, wordt bezien alsof ze rechtstreeks van God [Jehovah] en Christus afkomstig is.
De Slaaf zelf toont trouwens geen enkele aarzeling om die opvatting op een nimmer aflatende wijze bij de aanhang in te prenten.
Bijgevolg is het criterium of iemand al dan niet een getrouw standpunt huldigt, nauw verweven geraakt met onvoorwaardelijke loyaliteit jegens de Slaaf.
Dissidenten worden op dit criterium getoetst. Door de ouderlingen, de voorposten van de organisatie, wordt derhalve aan leden die van afwijkende opvattingen worden verdacht, derhalve vroeg of laat de vraag gesteld of men de positie van de Slaaf wel erkent. Ontkenning en zelfs twijfels dienaangaande wordt meteen als afvalligheid jegens God uitgelegd, en kan bij "volharding" al snel tot excommunicatie [uitsluiting] leiden.
In de plaatselijke gemeente wordt dan de bekendmaking gedaan dat broeder/zuster X "niet langer één van Jehovah’s getuigen is". Daarop zullen de overige leden voortaan alle contact met X mijden, ook al is X intussen alleen maar in geloof en in zijn /haar persoonlijke verhouding tot God en Christus gegroeid.
Het wekt met het oog op deze situatie in het geheel geen verbazing dat op fora in de hele wereld waarop getuigen en ex-getuigen met elkaar discussiëren, de doctrine met betrekking tot de (vermeende) autoriteit van de Slaaf gewoonlijk Topic nr 1 is!
En daarbij is het eveneens niet ongewoon om vast te stellen dat de getuigen die vanwege hun alsmaar groeiende twijfels zich bij zulke fora laten inschrijven en er aan gaan deelnemen, vaak blijk geven van een innerlijke onrust: Doen zij er wel goed aan om, zoals dat heet, tegen de Slaaf in te gaan? Kan men dat wel verantwoorden tegenover Jehovah? Trouwens, als het Wachttorengenootschap niet de Slaaf zou zijn, welke religieuze organisatie is het dan wel, en waar zou die organisatie gevonden moeten worden?
Het volgende is bedoeld om de eventuele ongerustheid die sommigen in dit opzicht koesteren, indien mogelijk, weg te nemen.
Er is werkelijk geen reden voor. Bij nader inzien zal blijken dat het Genootschap haar claims niet hard kan maken. Zij die in deze kwestie werkelijk geïnteresseerd zijn, nemen wij graag mee op een Schriftuurlijke excursie.
Zie achtereenvolgens: Deel 1 – De Paroesie
-.-.-.-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten